รู้สึกไม่โอเค กับที่บ้านเท่าไหร่เลย

เราเข้าใจจขกทนะคะ วัฒนธรรมไทยยังเป็นแบบนี้อยู่
ประมาณว่าเรียนจบทำงานต้องให้เงินพ่อแม่ ถ้าไม่ทำก็จะโดนตราหน้าเป็นลูกอกตัญญู
บางครอบครัวเห็นได้เลยว่าลูกเหมือนกับทาส  บางคนได้เงินมาก็ต้องส่งให้ทางบ้านหมด
จนตัวเองไม่เหลือเก็บจะกินยังไม่มี เราไม่ชอบแนวคิดแบบนี้เลย
คือพ่อแม่บางคนมองลูกเป็นถังเงิน ตู้ ATM ทั้งๆที่ลูกเป็นคนๆนึงอะ ทำงานงกๆ เก็บเงินหาเงิน สักวันนึงเค้าจะได้มีชีวิตมีรากฐานเป็นของตัวเอง
เราเป็นคนนึงที่ไม่ให้ทางบ้านนะคะ แต่ถ้าเดือดร้อนจริงๆ เราให้ได้
เราเคยให้พ่อไปสามหมื่น แล้วก็ให้ยืมไปไถ่ทองที่จำนำอีกสามหมื่น ทีวีเสียเราก็ซื้อให้อย่างดี 7000 ทั้งๆที่ตอนนั้นเป็นช่วงที่เราไม่ค่อยจะมีตังอยู่แล้ว แต่กลัวพ่อแม่ไม่มีดู มือถือเราก็ซื้อให้ใช้ smart phone แพงๆ
บางทีก็ช่วยจ่ายค่าไฟบ้าง ส่วนกับข้าวของกินในบ้านเราซื้อค่ะ
การที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เราก็ต้องมีเงินเก็บสร้างอนาคตเป็นของตัวเองบ้างค่ะ อีกอย่างพ่อแม่เราไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน
จะมาให้หมดไม่ได้ เราก็ต้องเก็บไว้เรียนต่อของเรา ไว้มีชีวิตของเราบ้าง พ่อแม่ไม่ส่งเสียให้เรียนแล้ว  
จริงๆเราก็เคยทะเลาะกับแม่เรื่องนี้นะ แม่ด่าเราว่าอกตัญญูที่ไม่ให้เงิน ทั้งๆที่ตัวเองมีเงินเก็บเป็นล้านๆแต่ไม่ยอมใช้
แม่เราเป็นคนขี้งกมาก ในบ้านจะทะเลาะกันเรื่องเงินเป็นประจำ พ่อเราก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน เราสงสารพ่อ ส่วนใหญ่เราให้เงินพ่อ ไม่เคยให้แม่
เค้าทำงานคนเดียวบางทีต้องแบกรับไว้คนเดียว
เราเพิ่งจบมายังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย เราว่ามันกดดันมากๆเลยนะ
ส่วนของจขกท เราว่าคุณพ่อของเจ้าของกระทู้ทำตัวเอง ถ้าเป็นเราเราจะช่วยแต่ที่จำเป็น ถ้าเป็นไปได้เราจะหางานใหม่แล้วย้ายออกไปอยู่คนเดียว
เพราะอยู่บ้านเดิมยังไงก็จะเจอกดดันต่างๆนาๆ ให้จ่ายค่าโน่นนี่มากมาย
คำว่ากตัญญูมันควรมีขอบเขตบ้าง ตอนนี้จขกทก็ตกงาน ยังหางานไม่ได้เลย จะเอาเงินเก็บมาโป๊ะหนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อมันไม่โอเคเลย เป็นเราเราก็ไม่ให้อ่ะค่ะ